کد مطلب:30472 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اعتقادات

اگر آدم از آن شجره نميخورد، ديگر به دنيا باز نميگشت و امتحان نبود؟ ذريههاي او چه ميشدند؟

از آيه 30 سوره بقره كه خداوند فرموده است: و اذْقال ربّك للملائكه انّي جاعل في الارض خليفه و برخي از آيات ديگر استفاده ميشود.

كه آدم براي زندگي روي زمين(همين زمين معمولي) آفريده شده بود، ولي در آغاز خداوند او را ساكن بهشت كه يكي از باغهاي سرسبز پر نعمت اين جهان بود ساخت؛ محيطي كه در آن براي آدم هيچ گونه ناراحتي وجود نداشت. شايد علّت اين جريان آن بود كه آدم با زندگي كردن روي زمين هيچگونه آشنايي نداشت و تحمل زحمتهاي آن بدون مقدمه براي او مشكل بود. بنابراين بايستي مدّتي كوتاه تعليمات لازم را در محيط بهشت ببيند و بداند زندگي روي زمين توأم با برنامهها و مسئوليتها است و سرباز زدن از آنها سبب رنج و ناراحتي است.

نيز بداند هر چند او آزاد آفريده شده امّا اين آزادي به طور مطلق و نامحدود نيست كه هر چه خواست انجام دهد، يا اين كه لذّت بهشت و نعمتها را به او بچشاند، تا دوباره شوق رسيدن به آن جا را داشته باشد، يا اين كه به انسان بفهماند كه جايگاه اوّليّه و اصلي و لياقت او بهشت است و به چيزي كمتر از بهشت راضي نباشد؛ يا براي اين بود كه به او بفهماند هواي نفس و اطاعت از شيطان چه آثار بدي دارد و چه رنجها و آلامها به دنبال دارد.(1)

ميتواند حكمتهاي بسيار ديگري در آن وجود داشته باشد؛ بنابراين فرض كردن اين كه اگر اين گونه نميشد و در بهشت ميماند، فرزندان او چه ميشدند، با توجه به مقرر بودن هبوط او به زمين، از اصل منتفي است. حال اگر باقي ميماند، آيا ذريه و فرزند ميداشت يا نه و سؤالات ديگري از اين قبيل، جواب مشخصي براي آن وجود ندارد و مربوط به اين مسئله ميشود كه آيا آن بهشت، از باغهاي دنيوي بوده و يا بهشت برزخي بوده؛ آيا مسئله شهوت جنسي هم مطرح بوده است يا نه؟